هیبت با
ناامیدى
مقرون است .
یعنى (اگر کسى
از امرى
بترسد، از
رسیدن به آن
ناامید مى
شود.) و حیا با
محرومیت (از
بسیارى منافع
و مقاصد پست
دنیایى). و
فرصت ، چون
گذر ابر مى
گذرد. فرصت
هاى نیکو را دریابید.
با
بیمارى ات
همراهى کن (یعنى
آن را تحمل کن)،
مادام که با
تو همراهى مى
کند. (و قابل
تحمل است .
یعنى بى جهت
با دیدن هر
علامت بیمارى
بى تابى نکن و
به مداوا
نپرداز.)