ايمان و حكمت

حكمت را هر جا كه باشد، فراگير؛ زيرا حكمت گاه در سينه منافق است و در آن جا آرام نمى گيرد و به جنبش در مى آيد تا سرانجام بيرون شود و در كنار رفيقان خود در سينه مومن سكونت يابد.

سنجش كارها

هر گاه امور مشتبه ابهام آلود شوند، آخر كارها با آغاز آن ها سنجيده مى شود

هر شی پايان پذير است

هر چه به شماره آيد و شمردنى باشد پايان پذيرد. و هر چه انتظار آن برود و توقع آمدنش باشد خواهد آمد.
شكيبايى بر ايام ناگوار و اميد بستن به ايام گواراى آينده ، شيوه اى است خجسته كه در توفيق و كام يابى آدمى سهمى وافر دارد.

به سوى مرگ

نفس المرء خطاه الى اجله .
نفس هاى آدمى ، گام هاى او است به سوى اجل .

بايسته هاى پيشوا

  كسى كه خود را پيشواى مردم قرار داد، بايد پيش و بيش از تعليم ديگران به تعليم خويش بپردازد. و بايد پيش و بيش از زبان ، با سيرت خويش ، ديگران را تاديب و تربيت كند. معلم و مربى خويش ، بيش از معلم و مربى مردم ، شايسته تجليل است .

گذر روزگار

روزگار، بدن ها را كهنه مى كند و آرزوها را تازه . مرگ را نزديك مى كند و آرزو را دور. هر كه بر روزگار فائق آيد و آن را به كام خود كند به رنج در افتد و هر كه آن را به دست نياورد، به زحمت دچار شود.

كم حرفى و عقل

عقل كه كامل شود، سخن كم گردد.

انحراف در جاهل

جاهل را جز بر دو حالت نمى بينى : افراطى يا تفريطى .

راضی بہ رضای الھی

زينت

العفاف زينه الفقر، والشكر زينه الغنى .

ترجمه : عفاف ، زينت فقر است و شكر زينت غنا.

بخشش اندك

لا تستحى من اعطاء القليل فان الحرمان اقل منه .

 از عطا كردن اندك ، شرم مكن ؛ زيرا محروم كردن ، از آن اندك هم اندك تر است .

درخواست از نااهل

فوت الحاجه اهون من طلبها الى غير اهلها.

ترجمه : به حاجت نرسيدن ، آسان تر است از خواستن آن از نااهل .
چه ناگوار است آن كاميابى كه با تلخى ذلت درآميزد!

غریب کیست

فقد الاحبه غربه
از دست دادن دوستان ، غربت است يعنى چون غريبانه زيستن است .

سواران خواب آلود

اهل الدنيا كركب يسار بهم و هم نيام .

ترجمه : اهل دنيا، چون سوارانى اند كه مى برندشان و آنان در خواب اند.

پاسخ بهتر

اذا حييت بتحيه فحى باحسن منها، و اذا اسديت اليك يد فكافئها بما يربى عليها، و الفضل مع ذلك للبادى .

ترجمه : هر گاه به تو تحيت گفته شد، به گونه اى بهتر پاسخ ده . و آن گاه كه دستى به احسان به سويت گشوده شد، به شيوه اى برتر جبران كن . و اما با اين حال ، فضيلت با آغاز كننده است

.

کلمات قصار ۶۱

المراه عقرب حلوه اللسبه
زن ، عقربى است شيرين نيش .
اشاره است به خواهش هاى خودخواهانه رايج در ميان زنان ، كه شوى خويش را گاه به گاه با طرح آن مى آزاراند. اين ، جدا از زن هايى است كه زندگى معقول در پيش مى گيرند و به شوهر به مثابه مزدورى كه وظيفه دارد به خواسته هاى آنان بپردازد، نمى نگرند. حضرت زهرا، سلام الله عليها، همسر امام على ، عليه السلام ، بانوى نمونه اسلام از اين زنان بود.

کلمات قصار ۶۰

زبان ، درنده است ؛ اگر به خود وانهاده شود، مى درد.

کلمات قصار ۵۸

مال ، منبع شھوت ها است
آن هنگام كه ثروت انباشته شود و در مسير صواب و صلاح جريان نيابد، ثروت اندوز را به وسوسه هاى ناروا و شهوت هاى دلربا فرا مى خواند.

کلمات قصار ۵۷

قناعت ، مالى است که فنا نمى پذیرد.

کلمات قصار ۵۵

صبر بر دو گونه است : صبر بر آن چه که نمى پسندى و صبر از نداشتن آن چه که دوست دارى .
در صورتى که نداشتن آن چه که دوست دارى ، به خاطر آن باشد که عقل یا شرع اجازه نمى دهد که آن را به دست آورى . پس بر خود سخت مى گیرى و با صبورى از آن چشم مى پوشى

کلمات قصار۔۵۴

هیچ غنایى ، چون عقل نیست و هیچ فقرى چون جهل .
هیچ میراثى چون ادب نیست و هیچ پشتیبانى چون مشورت .

کلمات قصار ۵۳

سخاوت آن است که در ابتدا باشد نه پس از درخواست نیازمند. اما آن چه که پس از درخواست داده مى شود، سخاوت نیست ، بلکه حیاء و ملامت گریزى است یعنى از روى خجالت و یا براى گریز از ملامت مردم به درخواست نیازمند پاسخ مى دهد.

کلمات قصار ۵۱

شایسته ترین مردم به عفو نمودن ، تواناترین آنان است بر عقوبت کردن .
آن که نتواند کیفر دهد و از روى ناچارى بگذرد کجا - البته این هم شایسته است - و آن توانمندى که بتواند کیفر دهد و از روى بزرگوارى عفو فرماید کجا!

کلمات قصار ۵۰

کلمات قصار ۴۹

حذر کنید از صولت انسان بزرگوار، اگر گرسنه گردد و به فقر افتد و از انسان لئیم ، اگر سیر شود و به نوایى برسد.

کلمات قصار ۴۸

پیروزى ، با تدبیر به دست مى آید و تدبیر با به کار انداختن اندیشه و اندیشه با گردآورى و محافظت از اسرا.ر

کلمات قصار ۴۷

ارزش هر کس به اندازه همت اوست و صداقتش به اندازه مروت ، شجاعتش به اندازه حمیت و پاکدامنى اش به اندازه غیرت او است .

کلمات قصار ۴۶

نزد خدا، کار ناشایستى که ناخشنودت کند، بهتر است از کارهاى شایسته اى که خود پسندت سازد.

کلمات قصار ۴۴

 خوشا به حال کسى که معاد را به یاد آورد و براى هنگامه حساب کار کند و به گذران معیشت قناعت نماید و از خدا راضى باشد

کلمات قصار ۴۰

زبان عاقل ، وراى قلب او است و قلب احمق ، وراى زبانش .
این ، از معارف شگفت انگیز است . و منظورش آن است که عاقل ، زبان نمى گشاید، مگر آن که با عقل و اندیشه اش مشورت کند. ولى احمق ، حرف هاى نسنجیده و سخنان بیهوده اش بر مراجعه به فکر و تامل در راى اش پیشى مى گیرد. گویا زبان عاقل پیرو قلب او است و قلب احمق ، پیرو زبان او.

کلمات قصار ۳۹

اگر مستحبات به واجبات زیان رسانند، موجب تقرب به خدا نمى شوند.

کلمات قصار ۳۶

آن که رشته آرزو را دراز کند و قلمرو خواهش هاى نارواى نفس را بگستراند کردار خود را بد کند.

کلمات قصار ۳۵

  هر که به سوى مردم بشتابد با چیزهایى که آنان نمى پسندند، درباره او آن مى گویند که نمى دانند.

کلمات قصار ۳۴

شریف ترین توانگرى ، فرو نهادن آرزوهاى واهى و شهوانى است .

کلمات قصار ۳۳

در بخشش مسامحه کار باش ، اما اسراف کار بى حساب مباش . و نیز حساب باش و اما سخت گیر گران جان مباش

کلمات قصار ۳۲

انسان نیکوکار، از کار نیکش بهتر است و انسان بدکار، از کار بدش بدتر.

کلمات قصار ۳۱

هیبت با ناامیدى مقرون است . یعنى (اگر کسى از امرى بترسد، از رسیدن به آن ناامید مى شود.) و حیا با محرومیت (از بسیارى منافع و مقاصد پست دنیایى).
و فرصت ، چون گذر ابر مى گذرد. فرصت هاى نیکو را دریابید.

کلمات قصار ۲۹

اکنون که تو در حال پشت سر گذاشتن (این جهان) هستى و مرگ (نیز) در حال روى آوردن ، پس چه نزدیک است دیدار.

کلمات قصار ۲۷

با بیمارى ات همراهى کن (یعنى آن را تحمل کن)، مادام که با تو همراهى مى کند. (و قابل تحمل است . یعنى بى جهت با دیدن هر علامت بیمارى بى تابى نکن و به مداوا نپرداز.)

کلمات قصار ۔ ۲۶

کلمات قصار ۔۲۶ ّ: کسى چیزى را نهفته نمى دارد، مگر آن که در گفتار بى اختیار زبانش و در صفحه چهره اش آشکار مى شود   

کلمات قصار ۲۴

کلمات قصار ۲۴

فریاد رسى ستم دیدگان و زدودن اندوه از دل اندوه ناکان ، جزو کفاره هاى گناهان بزرگ است

.

کلمات قصار ۲۳

کلمات قصار ۲۱

کلمات قصار ۲۰

کلمات قصار ۱۹

کلمات قصار ۱۵

کلمات قصار ۱۴

کلمات قصار ۱۳

کلمات قصار ۱۲

کلمات قصار ۱۱